به گزارش خبرنگار اجتماعی حیات، آفتاب گرم تابستانی از انتهای خیابان انقلاب پایین می‌رفت، اما این روز از هیاهو و ترافیک خودروها و لایی کشیدن موتورسیکلت‌ها خبری نبود. جای دود و ترافیک، ریسه‌های رنگی روشن می‌شدند و جای بوق خودروها، صدای موسیقی به آسمان بلند می‌شد؛ درست مثل بادکنک‌ها که از با استقبال خنده کودکان و جیغ آنها به سمت آسمان در حرکت بود.

مهمانی، مهمانی بزرگی بود و همه مردم بدون دعوتنامه به سر سفره مولای متقیان دعوت شده بودند، مهمانی به وسعت ۱۰ کیلومتر! که به اعتقاد افراد خارجی که در این مهمانی حضور داشتند، تا به حال هیچ کجای دنیا نظیر آن را ندیده بودند. هر چه هوا تاریک‌تر می‌شد، جمعیت بیشتری به مهمانی می‌آمدند، وسایل پذیرایی هم مهیا بود و مانند مهمانی‌های خانوادگی، بزرگترها مشغول خوردن میوه و بحث های سیاسی و اقتصادی و بچه‌ها در گوشه دیگر مشغول بازی بودند.

مردمی که در صف غذا یا شربت بودند، از همدیگر می‌پرسیدند «به چه کسی رای می‌دهی؟»، «رای را با وسواس باید داد»، یکی دیگر می‌گفت که «اصلاً دمتون گرم که در انتخابات شرکت می‌کنید و مهم نیست که به فلان کاندیدا رای می‌دهید»، برخی نیز صدا و هیجان‌شان برای متقاعد کردن دیگری بالا می‌گرفت، درست مثل فامیل نزدیک در مهمانی خانوادگی که می‌خواهند نظر دیگران را به خود جلب کنند.

در این شرایط که در حوالی خیابان انقلاب، از هر موکبی موسیقی بلند می‌شد، ستاد بعضی از نامزدها با پخش موسیقی قصد داشتند تا در میان شلوغی صدا و تراکم جمعیت حاضر، نظر مردم را به خود جلب و تراکت و پوسترهای خود از نامزد مدنظر را در میان مردم پخش کنند.

این مراسم را در هیچ جایی ندیدم

طبق مشاهدات میدانی حدود ۴-۵ میلیون نفر در این مسیر مشاهده شدند و حتی افرادی از کشورهای مختلف نیز آمده بودند تا در این مهمانی سهیم باشند. همان‌طور که موکب‌های ترکیه، بحرین و یمن برای مردم با شیرینی و غذاهای محلی‌شان تجربه جذابی بود.

یکی از مهمانان که از کشور سریلانکا در جمعیت دیده می‌شد، چهره تیره و چشمانش او را از دیگر مردم متمایز می‌کرد اما به خوبی  فارسی حرف می‌زد، مشخص بود که دانشجو است و می‌گفت: «تاکنون چنین جمعیتی و مراسمی ندیده بودم. من به کشورهای هند و مالزی و عراق سفر کردم، اما فقط در مراسم اربعین چنین جمعیت و پذیرایی دیده بودم. حتی در هند هم چنین برنامه با نظمی وجود نداشت.»

حوالی ساعت 21 بود و در کنار فشفشه ها و نورافشانی، آسمان هم نمی خواست از این موضوع عقب بماند و رعد و برق، در محیط مهمانی می‌پیچید. در این میان رگبار باران هم نتوانست سیل جمعیت را کاهش دهد و مردم هوای گرم و قطرات باران را وسیله‌ای برای لذت بیشتر می‌دانستند. در هر ۲۰۰ متر یک وسیله بازی برای بچه‌ها بود و آن‌ها با سر و صدا و خند مشغول بازی در قلعه‌های بادی بودند. برخی از کودکان هم نقاشی می‌کردند.

پویش نذر اسباب‌بازی برای کودکان غزه نیز در میدان‌امام حسین(ع) برقرار بود و یک کشتی برای جمع‌آوری عروسک‌ها و اسباب‌بازی‌ها هدایای خانواده‌ها را قرار بود به غزه برساند.

هر کسی به سهم خود کمک می‌کرد

خلاصه هر کسی قصد داشت به نوعی در این جشن سهیم باشد، یک عده با خود از منزل لقمه آورده بودند تا در میان مردم تقسیم کنند، برخی دیگر مجرد بودند و برای صرف شام آمده بودند، برخی از جوانان حتی به مردم ماساژ برقی می‌دادند و موکب‌های هم دیده می‌شد، دیگر موی مردم را اصلاح می‌کردند.

یکی از کسانی که مو اصلاح می‌کرد، می‌گفت: «به عشق مولا هر کاری از دستمان بربیاید انجام می‌دهیم. یک گوشه جشن را گرفته‌ایم و به مردم و عاشقان علی (ع) و غدیر خدمت می کنیم»، او که موی سر یک پسر نوجوانان را کوتاه می‌کرد: «در مدت سه ساعت 10 نفر را اصلاح کرده‌ام و تا هر وقت مردم بخواهند کار می‌کنم»

حتی سفره عقد هم برای جوانانی که در این روز مبارک ازدواج کرده بودند، پهن شده بود؛ زیر پل روشندلان. عروس و دامادی با موسیقی و دست مردم به سر سفره رفتند و سوژه‌ای زیبا برای ثبت عکاسی مردم شدند. بازار سلفی‌های دونفره و خانوادگی هم داغ بود. البته این مراسم باشکوه فقط در تهران و در مسیر 10 کیلومتری دماوند تا میدان آزادی نبود و بنا به آمار مردم ایران نه تنها در تهران، بلکه کل مردم ایران در ۴۸۸ کیلومتر مهمونی غدیر در سراسر کشور با ۱۷ هزار دیگ غذای نذری پذیرایی شدند.

پاکبان، خدمتی بیشتر از توان 

در این شرایط پاکبان‌ها هم نمی‌خواستند از این قافله و خدمت عقب بمانند و انصافا بیشترین سهم را داشتند. آنها ظرف‌ها و لیوان‌ها را از کف خیابان جمع می کردند. مهمانی بزرگ غدیر امسال نیز به پایان رسید. مردم همچنان حضور دارند و برخی موکب‌ها، در حال خدمت‌رسانی هستند. جشن ۱۰ کیلومتری غدیر، دیگر به سنتی ثابت در تقویم کشور تبدیل شده است که ظرفیت‌های بسیاری دارد و قطعاً این ظرفیت‌ها، در برنامه‌های آتی مجریان این حرکت بزرگ جای خواهد گرفت. این جریان اثرگذار را به دو دیده می‌نگریم و فارغ از شادباش این روز بزرگ، بصیرت انقلابی مردم و وحدت میان ملت بزرگ ایران را به جشن می‌نشینیم.